Vancomycine-resistente enterokokken en medicijnresistente genen

Resistentie tegen geneesmiddelen wordt ook wel geneesmiddelresistentie genoemd en verwijst naar de resistentie van bacteriën tegen de werking van antibacteriële geneesmiddelen.Zodra geneesmiddelresistentie optreedt, zal het chemotherapie-effect van geneesmiddelen aanzienlijk worden verminderd.Resistentie tegen geneesmiddelen is onderverdeeld in intrinsieke resistentie en verworven resistentie.Intrinsieke resistentie wordt bepaald door bacteriële chromosomale genen, doorgegeven van generatie op generatie, en zal niet veranderen.Verworven resistentie is te wijten aan het feit dat bacteriën na contact met antibiotica hun eigen metabolische routes veranderen, zodat ze niet door antibiotica worden gedood.

De vancomycineresistentiegenen VanA en VanB zijn verworven geneesmiddelresistentie, waaronder VanA een hoge mate van resistentie tegen vancomycine en teicoplanine vertoont, VanB verschillende niveaus van resistentie tegen vancomycine vertoont en gevoelig is voor teicoplanine.Vancomycine wordt klinisch vaak gebruikt om Gram-positieve bacteriële infecties te behandelen, maar door de opkomst van vancomycine-resistente enterokokken (VRE), vooral enterococcus faecalis en enterococcus faecium, die meer dan 90% voor hun rekening nemen, heeft het nieuwe grote uitdagingen voor de klinische behandeling met zich meegebracht. .Momenteel bestaat er geen specifiek antibacterieel geneesmiddel voor de behandeling van VRE.Bovendien kan VRE ook geneesmiddelenresistentiegenen overbrengen naar andere enterokokken of andere Gram-positieve bacteriën.