Staphylococcus Aureus en methicilline-resistente Staphylococcus Aureus-nucleïnezuur

Staphylococcus aureus is een van de belangrijkste pathogene bacteriën van nosocomiale infecties.Staphylococcus aureus (SA) behoort tot de stafylokokken en is een vertegenwoordiger van Gram-positieve bacteriën, die een verscheidenheid aan toxines en invasieve enzymen kunnen produceren.De bacteriën hebben de kenmerken van een brede verspreiding, sterke pathogeniteit en een hoog resistentiepercentage.Het thermostabiele nucleasegen (nuc) is een sterk geconserveerd gen van Staphylococcus aureus.De afgelopen jaren zijn, als gevolg van het uitgebreide gebruik van hormonen en immuunpreparaten en het misbruik van breedspectrumantibiotica, nosocomiale infecties veroorzaakt door Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij Staphylococcus toegenomen.Het nationale gemiddelde detectiepercentage van MRSA bedroeg in 2019 30,2% in China.MRSA is onderverdeeld in gezondheidszorg-geassocieerde MRSA (HA-MRSA), gemeenschaps-geassocieerde MRSA (CA-MRSA) en vee-geassocieerde MRSA (LA-MRSA).CA-MRSA, HA-MRSA en LA-MRSA hebben grote verschillen in microbiologie, bacteriële resistentie (HA-MRSA vertoont bijvoorbeeld meer resistentie tegen meerdere geneesmiddelen dan CA-MRSA) en klinische kenmerken (bijvoorbeeld infectieplaats).Op basis van deze kenmerken kunnen CA-MRSA en HA-MRSA worden onderscheiden.De verschillen tussen CA-MRSA en HA-MRSA worden echter kleiner vanwege de voortdurende verplaatsing van mensen tussen ziekenhuizen en gemeenschappen.MRSA is multiresistent, niet alleen resistent tegen β-lactam-antibiotica, maar ook tegen aminoglycosiden, macroliden, tetracyclines en chinolonen in verschillende mate.Er zijn grote regionale verschillen in de resistentiepercentages voor geneesmiddelen en verschillende trends.

Het mecA-gen voor meticillineresistentie speelt een beslissende rol bij de resistentie tegen stafylokokken.Het gen wordt gedragen op een uniek mobiel genetisch element (SCCmec), dat codeert voor penicillinebindend eiwit 2a (PBP2a) en heeft een lage affiniteit voor β-lactam-antibiotica, zodat antimicrobiële geneesmiddelen de synthese van de peptidoglycaanlaag in de celwand niet kunnen belemmeren. resulterend in medicijnresistentie.